Τελικά δε μου άρεσε αυτό το βιβλίο. Ναι ο λύκος θέλει να μάθει να διαβάζει και να γράφει και γι’ αυτό πάει σχολείο, που όμως είναι για πρόβατα. Προσπαθεί να αλλάξει και να ταιριάξει, αλλάζει τα μαλλιά του, λιμάρει τα νύχια του, τρώει χόρτα, όμως με τα κοφτερά δόντια του δεν μπορεί να κάνει κάτι. Μέχρι εδώ καλά. Μέχρι που καταλήγει να φάει την οδοντίατρο! Και μετά φεύγει από το σχολείο σχολιάζοντας ότι η οδοντίατρος δεν ήταν καθόλου σκληρή αλλά μαλάκη και τρυφερή.
Τα παιδιά όταν τους το πρωτοδιάβασαν έμειναν με μια απορία στα μάτια. Και τώρα τι; Έτσι τελειώνει; Γιατί ο λύκος έφαγε την οδοντίατρο; Και παρόλο που ο λύκος πήγε στο σχολείο συνέχισε να είναι κακός και έμαθε μόνο γράμματα αλλά δεν έγινε καλύτερος λύκος.
Όποιο μαύρο χιούμορ και να έχει ο συγγραφέας δεν ταιριάζει πολύ στα παιδιά αυτής της ηλικίας. Δεν το προτείνω για τη βιβλιοθήκη της τάξης.
Συγγραφέας: Elisabeth Duval
Μετάφραση: Ράνια Ζωίδη
Εικονογράφηση: Eric Heliot
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος, 2009, 40 σελ., ISBN 978-960-484-010-6
Leave a Reply