Ένα πολύ αγαπημένο μου τραγούδι από τον εξίσου αγαπημένο μου ποιητή. Δεν ξεχνώ ποτέ να το βάζω στο Πολυτεχνείο, βέβαια από τη διασκευή των Μπλε πάντα.
Με τόσα φύλλα σου γνέφει ο ήλιος καλημέρα
με τόσα φλάμπουρα λάμπει, λάμπει ο ουρανός
και τούτοι μέσ’ τα σίδερα και κείνοι μεσ’ το χώμα.
Σώπα όπου να `ναι θα σημάνουν οι καμπάνες.
Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας.
Κάτω απ’ το χώμα μες στα σταυρωμένα χέρια τους
κρατάνε τις καμπάνας το σχοινί,
προσμένουνε την ώρα, προσμένουν να σημάνουν την ανάσταση
τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας
δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει.
Σώπα όπου να `ναι θα σημάνουν οι καμπάνες.
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης