Η Σημαία

Πάντα κι όπου σε αντικρίζω
με λαχτάρα σταματώ
και περήφανα δακρύζω
ταπεινά σε χαιρετώ

Δόξα αθάνατη στολίζει
κάθε θεία σου πτυχή
και μαζί σου φτερουγίζει
της πατρίδας η ψυχή.

Όταν ξάφνου σε χαϊδεύει
τ᾿ αγεράκι τ᾿ αλαφρό,
μοιάζεις κύμα, που σαλεύει
με χιονόλευκον αφρό.

Κι ο σταυρός που λαμπυρίζει
στην ψηλή σου κορυφή,
είν᾿ ο φάρος που φωτίζει
μίαν ελπίδα μας κρυφή.

Σε θωρω κι αναθαρρεύω
και τα χέρια μου χτυπώ,
σαν αγία σε λατρεύω,
σα μητέρα σ᾿ αγαπώ.

Κι απ᾿ τα στήθη μου ανεβαίνει
μία χαρούμενη φωνή:
«Νάσαι πάντα δοξασμένη,
ω Σημαία γαλανή!»

Ιωάννης Πολέμης