Ένα ποίημα για τη σημαία το οποίο μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε στη γιορτή, αν όχι ολόκληρο τότε τις 2 πρώτες στροφές:
Πάντα κι όπου σε αντικρίζω
με λαχτάρα σταματώ
και περήφανα δακρύζω
ταπεινά σε χαιρετώ
Δόξα αθάνατη στολίζει
κάθε θεία σου πτυχή
και μαζί σου φτερουγίζει
της πατρίδας η ψυχή.
Όταν ξάφνου σε χαϊδεύει
τ᾿ αγεράκι τ᾿ αλαφρό,
μοιάζεις κύμα, που σαλεύει
με χιονόλευκον αφρό.
Κι ο σταυρός που λαμπυρίζει
στην ψηλή σου κορυφή,
είν᾿ ο φάρος που φωτίζει
μίαν ελπίδα μας κρυφή.
Σε θωρω κι αναθαρρεύω
και τα χέρια μου χτυπώ,
σαν αγία σε λατρεύω,
σα μητέρα σ᾿ αγαπώ.
Κι απ᾿ τα στήθη μου ανεβαίνει
μία χαρούμενη φωνή:
«Νάσαι πάντα δοξασμένη,
ω Σημαία γαλανή!»
Leave a Reply