[box]Στόχος: Τα παιδιά ενθαρρύνονται να αναπτύσσουν την κινητικότητά τους.[/box]
Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες. Η κάθε ομάδα ορίζει ένα δέντρο ή μια κολόνα για αμπάριζα. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να προστατεύει η κάθε ομάδα την αμπάριζα της.
Τα παιδιά λαχνίζουν για το ποια ομάδα θα ξεκινήσει πρώτη. Ένα από τα παιδιά της ομάδας που βγήκε πρώτη λέει: «παίρνω αμπάριζα και βγαίνω» και βγαίνει στο χώρο ανάμεσα από τις αμπάριζες και παράλληλα βγαίνει και από την άλλη ομάδα ένα παιδί. Συναντιούνται και προσπαθούν είτε να ακουμπήσουν την αντίπαλη αμπάριζα και να την κυριεύσουν είτε να αγγίξουν ο ένας τον άλλο. Όποιος προλάβει να χτυπήσει τον άλλο, τον αιχμαλωτίζει και τον οδηγεί στην αμπάριζα του. Ύστερα βγαίνει ένα παιδί από τη δεύτερη ομάδα και παράλληλα άλλο ένα από την πρώτη. Παίζουν με τον ίδιο τρόπο, μέχρι να φτάσουν στον τελευταίο παίκτη. Ο τελευταίος που μένει, προσπαθεί να προστατεύσει την αμπάριζα. Από την άλλη ομάδα μπορούν να του επιτεθούν δύο αντίπαλοι, όχι περισσότεροι. Μπορεί να προσπαθήσει να ελευθερώσει τους αιχμάλωτους συμπαίκτες του για να τον βοηθήσουν, με ένα άγγιγμα. Τότε αυτοί φωνάζουν:
«Παίρνω αμπάριζα και βγαίνω και κανένα δεν το λέω»
Pingback: Aμπάριζα και αγάπη | Τάδε έφη... ΕΦΗ